Wpływ lokalnych defektów termicznych ETICS w Olesnie – diagnoza i konsekwencje

Olesno, miasto o zróżnicowanej zabudowie i rosnącej liczbie inwestycji termomodernizacyjnych, staje się miejscem, gdzie rola precyzyjnej diagnostyki systemów ETICS nabiera coraz większego znaczenia. Lokalne defekty cieplne – choć często ukryte pod powierzchnią tynku – mają bezpośredni wpływ na efektywność energetyczną budynków. Nawet przy zastosowaniu wysokiej jakości materiałów, błędy wykonawcze mogą doprowadzić do powstania miejscowych obszarów o podwyższonej przewodności cieplnej, których obecność skutkuje nie tylko zwiększonym zużyciem energii, ale też zaburzeniem komfortu cieplnego i przyspieszoną degradacją warstw elewacyjnych.

W ramach kontroli przeprowadzonych w budynkach przy ul. Słowackiego, Pieloka i Krasickiego wykazano, że defekty mają różnorodny charakter – od punktowych ubytków zaprawy klejącej, przez nierównomiernie rozmieszczone kołki mocujące, po strefy rozwarstwienia izolacji w wyniku zawilgoceń lub skurczu materiału. Mimo że z zewnątrz elewacje wyglądały na nienaruszone, użytkownicy budynków zgłaszali odczuwalne różnice temperatur ścian wewnętrznych, przeciągi i zawilgocenia w rejonie narożników oraz stropów międzykondygnacyjnych.

Termogramy jako narzędzie do wykrywania defektów wewnętrznych izolacji

Do analizy lokalnych defektów w Olesnie zastosowano kamery termowizyjne wysokiej rozdzielczości, pracujące w kontrolowanych warunkach temperaturowych. Obrazowanie przeprowadzane wczesnym rankiem i późnym wieczorem – gdy różnica temperatur między wnętrzem budynku a otoczeniem była najwyraźniejsza – pozwoliło zidentyfikować anomalie temperaturowe typowe dla uszkodzeń systemu ETICS. Zarejestrowano m.in. chłodne smugi biegnące pionowo wzdłuż krawędzi płyt, punktowe wychłodzenia w miejscach kołków oraz rozmyte obszary sugerujące zawilgocenie rdzenia przegrody.

Interpretacja termogramów pozwoliła sklasyfikować defekty według ich charakterystyki:

• Typ A – punktowe defekty: związane głównie z kołkami montażowymi lub uszkodzeniami mechanicznymi,
• Typ B – liniowe mostki cieplne: występujące wzdłuż niewypełnionych spoin między płytami izolacyjnymi,
• Typ C – strefy rozwarstwienia: obejmujące większe obszary zlokalizowane najczęściej przy wieńcach stropowych lub wokół otworów okiennych,
• Typ D – obszary zawilgocone: ujawniające się jako rozmyte, nieregularne chłodne plamy w dolnych częściach elewacji.

Dzięki szczegółowym pomiarom udało się wytypować strefy do dalszych badań kontaktowych i odwiertów. W jednym z budynków przy ul. Kościuszki wykazano, że strefa rozwarstwienia o powierzchni zaledwie 0,6 m² powodowała wzrost lokalnego współczynnika przenikania ciepła o 0,13 W/m²K. Choć skala defektu wydawała się nieznaczna, jego wpływ na bilans energetyczny całego mieszkania był wyraźnie odczuwalny – szczególnie w okresie zimowym.

W Olesnie coraz częściej termowizja wykorzystywana jest nie tylko jako narzędzie interwencyjne, ale także jako element standardowej kontroli jakości ociepleń po zakończeniu prac. To rozwiązanie pozwala nie tylko ujawnić istniejące defekty, ale również zapobiec ich dalszemu rozwojowi. Obrazowanie w podczerwieni staje się zatem nie tylko metodą wykrywania, ale i elementem strategii utrzymania efektywności cieplnej budynków przez cały okres eksploatacji.

Doświadczenia z Olesna potwierdzają, że skuteczne zarządzanie jakością systemów ETICS wymaga integracji różnych metod diagnostycznych. Termowizja, odpowiednio zaplanowana i zinterpretowana, może być pierwszym sygnałem, który zapoczątkuje proces głębszej analizy i – w razie potrzeby – lokalnych napraw, zanim problem przełoży się na znaczące straty energetyczne lub degradację elewacji.